Baa giyaah e biyaabaan-am

                                   Xish-i yo peyvand i nist

Xod agar che dard e rostan o rishe-kardan baa man ast o haraas e bi-baar o bari.

Va dar in golxan e maqmum

                                   Paa dar jay

                                                Cenaan-am

Ke maazu ye pir

Band-i ye darre ye tang.

Va rishe haa ye fulaadam

                                 Dar zolmat e sang

Maqsad i bi-rahmaane raa

Jaavdaane dar safar-and.

*

marg e man safar i nist,

                               hejrat i st

az vatan i ke dust nemi-daasht-am

be xaater e naa-mardomaan-ash.

Xod aayaa az ce hengaam in-cenin

Aayin e mardomi

                    Az dast

                          Benhaade-id?

*

Par e parvaaz nadaar-am

                                Ammaa

Del i daar-am o hasrat e dornaa haa.

Va be hengaam-i ke morqaan e mohaajer

Dar daryaache ye maahtaab

                                    Paaru mi-keshand,

Xoshaa rahaa-kardan o raftan!

Xaab i digar

             Be mordaab I digar!

Xoshaa maandaab i digar

                                  Be saahel i digar

                                                     Be daryaa I digar!

Xoshaa par-keshidan, xoshaa rahaayi,

Xoshaa agar na rahaa zistan, mordan be rahaayi!

Aah, in parande

Dar in qafas e tang

Nemi-xaanad.

*

nahaad’etaan, ham be vos’at e aasmaan ast

az aan pish’tar ke xodaavand

setaare vo xorshid i biyaafarin-ad.

Bardegaan’etaan raa hame befruxte-id

Ke barde-daari

                 Neshaan e zavaal o tabaah-i st;

Va konun be piruz-i

                      Dast be dast mi-tekaan-id

Ke az taayefe ye barde-daaraan neyid[aafarin’etaan!]

Ve tejaarat e aadami raa

                               Nang i mi-shomaar-id.

Xodaay raa az ce hengaam in-conin

Aayin e mardomi

Az dast

         Benhaade-id?

*

band’am xod agar ce bar pay nist

suz e sorud e asir’aan baa man ast,

va omid i xod be rahaayi am ar nist

dast i hast ke ashk az cashmaan-am mi-setor-ad,

va novid i xod agar nist

tasallaa yi hast.

Ceraa ke maraa

                    Miraas e mehnat e ruzgaar’aan

Tanhaa

        Tasallaa ye eshq i st

Ke shaahin e taraazu raa

Be jaaneb e kaffe ye fardaa

Xam mi-konad.

شبانه

با گیاهِ بیابانم

                خویشی و پیوندی نیست

خود اگرچه دردِ رستن و ریشه کردن با من است و هراس ِ بی بار و بری

و در این گلخن ِ مغموم

                           پا در جای

                                     چنانم

که مازوی پیر

بندی‌ی دره‌ی تنگ.                                                                                     

وریشه‌های فولادم

                      در ظلمت ِ سنگ

مقصدی بی رحمانه را

جاودانه در سفرند.

*

مرگ من سفری نیست،

                             هجرتی ست

از وطنی که دوست نمی داشتم

به خاطر ِ نامردمانش.

خود آیا از چه هنگام این چنین

آیین ِ مردمی

               از دست

                        بنهاده‌اید؟

*

پر ِ پرواز ندارم

                اما

دلی دارم و حسرت ِ درناها.

و به هنگامی که مرغان ِ مهاجر

در دریاچه‌ی ماهتاب

                       پارو می کشند،

خوشا رهاکردن و رفتن!

خوابی دیگر

               به مردابی دیگر!

خوشا ماندابی دیگر

                        به ساحلی دیگر

                                            به دریایی دیگر!

خوشا پرکشیدن، خوشا رهایی،

خوشا اگر نه رها زیستن، مردن به رهایی!

آه، این پرنده

در این قفس ِ تنگ

نمی خواند.

*

نهادتان، هم به وسعت ِ آسمان است

از ان پیشتر که خداوند

ستاره و خورشیدی بیافریند.

بردگان‌تان را همه بفروخته اید

که برده داری

               نشان ِ زوال و تباهی است؛

و کنون به پیروزی

                  دست به دست می تکانید

که از طایفه‌ی برده‌داران نئید(آفرین‌تان!)

و تجارت ِ آدمی را

                   ننگی می شمارید.

خدای را از چه هنگام این چنین

آیین ِ مردمی

از دست

        بنهاده اید؟

*

بندم خود اگر چه بر پای نیست

سوز ِ سرود ِ اسیران با من است،

و امیدی خود به رهائیم ار نیست

دستی هست که اشک از چشمانم می سترد،

و نُویدی خود اگر نیست

تسلایی هست.

چرا که مرا

           میراث ِ محنت ِ روزگاران

تنها

   تسلای عشقی‌ست

که شاهین ِ ترازو را

به جانب ِ کفه‌ی فردا

خم می‌کند.