از مجموعهء «کليد آذرخش»
1990
ده نفسی بيش نمانده است و
اين فرتوت را ببين
که خيال پوست انداختن و جوان شدن دارد.
صبوحی شکسته
که به پهلو افتاده است و
خون از آن نشت می کند
آسمانی
که بسان تخم مرغی شکسته
بر متن سربی ِ سحرگاهان
ولو می شود
و چنگالی
که از درد
به خود می پيچد و
خون
از بن ناخن هايش
بر می جهد.
ده نفسی بيش نمانده است و
نگاهش کن
چه شتابان
از پيرخانه
به سوی زايشگاه
روان است
چونان گهواره ای که از گوری شکافته بيرون آيد
يا دانهء آتشی که با باران
ببارد.
ده نفسی ديگر
پهلو به پهلو می شود
اين آغازيافتهء قراردادها و
پايان ناپذير طبيعی
اين نويسندهء همهء کتاب ها و
خوانندهء همهء نوشته ها
اين گسترهء رنگين کمان نما
که در آن زاده شديم و
از آن خورديم
و ناممان را به روزنامه هايش سپرديم.
ده نفسی بيش نمانده است و
نگاهش کن
به سوی آينده لگام می گسلد
با خورجينی
سرشار کوره ها و آنتن ها
انقلاب ها و سرکوب ها
و سوارش
هنوزا
داغ حسرتی
بر سينه دارد.
1369
از ميان شعرهای
اسماعيل نوری علا
خانه:
تماس:
Fax: 509-352-9630