از مجموعهء «سه پله تا شکوه»
صدای آب می آيد
اجرای بهروز به نژاد
با موسيقی بهزاد فرنوش
و سيروس ملکوتی
صدای آب می آيد
و در سراسر شب
کسی، به زمزمه، از لحظهء جوانی و پيری می گويد.
صدای آب می آيد
صدای نهرهائی
که از کجای زمين می رويند
صدای چشمه، که از عمق خاک می جوشد
صدای باران
صدای دريا
صدای خون
در رگ ها
صدای جاری شدن
بر بسيط مبهم تاريکی...
نمی توانم
حتی اگر بخواهم
نمی توانم ننويسم.
حضور سرخوش تو
جزئی از صدا و تاريکی است،
حضور تو
ـ که در سراسر اين تاريکی می لغزی
و دست هايت حتی
مراقبند.
صدای آب می آيد
صدای خرمی ِ لحظه ای که از جهان فقط ما باقی می مانيم
ويک ستاره
در کهکشانی از تاريکی؛
صدای شادی ِ رؤياواری
که نابهنگام
از خواب می جهد.
صدای آب می آيد
زنی حضورش را
در دست ها و لبخند
اعلام می کند
و تو
ـ مثال صاعقه، در لحظهء گشودگی ِ ابر
به سرزمين تشنه هجومی بهاروار می آری.
صدای آب
صدای خون در رگ ها
صدای پر ضربان ِ تنفسی
که از دو جان سرزده در هم بر می خيزد.
شب بهاری ِ سرشار!
شب بهار!
شبی که هيچ کجا را
افشا نمی کنی!
ببين!
درخت دستانم زنده است
و از ستايش انگشتانم
گلی به شکل نوازش می رويد.
1366
از ميان شعرهای
اسماعيل نوری علا
خانه:
تماس:
Fax: 509-352-9630