از مجموعهء «سه پله تا شکوه»
زمستانی ديگر بر شقيقه هايم می رويد
زمستانی ديگر بر شقيقه هايم می رويد
و آفتاب از پيشانی ِ عشق طالع می شود.
بدين سالخوردی که منم
ـ در چرخاچرخ ِ فصول ِ بی وفا ـ
هراسم همه
فرو افتادن از آسمانی است
که سپيده دمانش گذشته باشد
هراسم همه از فصل است
که اينگونه
پولک پولک و
برفک برفک
بر چمن زارانم می نشيند و آبم می کند.
زمستانی ديگر
بر خطوط دست ها
که بهنگام و نابهنگام يکديگر را قطع می کنند
و زبانشان را از ياد برده ايم.
زمستانی ديگر
بر وصيت نامه های طنزناک
که می خندانند و پير می کنند...
زمستانی ديگر
بر آستانهء سالی که در پيچ هر روز و ماهت کمين می کشد
تا ترا
برای هميشه
بيمار ِ غيرمنتظره ها
نگاه دارد...
بدين جوانی که منم
در رهگذار فصول پريشان
هراسم همه از شکستن در انزوای اطاقی است
که چراغش سوخته باشد.
هراسم همه از خويش است
که اينگونه
روز روز و ساعت ساعت
بر بيهودگی می نشينم و نازا می مانم.
زمستانی ديگر بر شقيقه ها می رويد...
پس عشق را عشق است
که خورشيدی است
حتی اگر در آنسوی ابرها بسوزد.
1366
از ميان شعرهای
اسماعيل نوری علا
خانه:
تماس:
Fax: 509-352-9630